1.Գրի՛ր շարադրություն վերնագրերից մեկով
Կյանքի գիրք
Ամեն մարդ գրում է իր կյանքի գիրքը, բայց արդյոք մարդիկ կարող են գրել գիրք, եթե չգիտեն տառերը ոչ՝: Աստված սովորեցնում է մարդկանց տառերը: Բայց արդյոք մարդ կարող է գրել գիրք, եթե չգիտի բառերը: Աստված սովորեցնում եմ մարդկան համ տառեր համ բառերը: Եթե մեկը կարողանա սովորի տառեր ու բառեր, ապա արդեն նա կարող է գրել նախադասություններ: Նախադասություններով, գլուխներ գլուխներով գիրք: Մարդ պետք է ապրի այնպիսի կյանք, որ այս տառերը ու բառերը անիմաստ չլինեն: Որ աստծո մոտ չամանչեն: Ամեն մարդ ունի գիրք, բայց ոչ բոլորն են ճիշտ գրված:
2. Թարգմանել որևէ նյութ՝ 1, 2, 3, 4
Однажды осел упал в колодец и стал громко вопить, призывая на помощь. На его крики прибежал хозяин ослика и развел руками — ведь вытащить ослика из колодца было невозможно. Тогда хозяин рассудил так: «Осел мой уже стар, и ему недолго осталось, а я все равно хотел купить нового молодого осла. Этот колодец уже совсем высох, и я уже давно хотел его засыпать и вырыть новый. Так почему бы сразу не убить двух зайцев – засыплю ка я старый колодец, да и ослика заодно похороню». Недолго думая, он позвал своих соседей — все дружно взялись за лопаты и стали бросать землю в колодец. Осел сразу же понял, что к чему и начал громко вопить, но люди не обращали внимание на его вопли и молча продолжали бросать землю в колодец. Однако, очень скоро ослик замолчал. Когда хозяин заглянули в колодец, он увидел следующую картину — каждый кусок земли, который падал на спину ослика, он стряхивал и приминал ногами. Через некоторое время, к всеобщему удивлению, ослик оказался наверху и выпрыгнул из колодца!
Թարգմանություն
Մի ժամանակ ավանակը ընկավ ջրհոր և սկսեց բարձր գոռալ` կանչելով օգնության: Ավանակի գոռոցի վրա վազեց ավանակի տերը և ձեռները պարզեց, որովհետև ավանակին ջրհորից հանելը անհնար էր: Այդ ժամանակ տերը մտածեց այսպես՝ ավանակը արդեն ծեր է և նրան քիչ էր մնացել և ես արդեն ուզում էի գնել նոր ջահել ավանակ: Այս ջրհորը արդեն շատ չորացել էր և ես արդեն շուտվանից այն ծածկել էի և փորել նորը: Իսկ ինչու հիմա միանգամից չսպանեմ երկու նապաստակ. փակեմ հին ջրհորը և նաև միանգամից ավանակին էլ թաղեմ: Շատ չմտածելով նա կանչեց իր հարևաներին, բոլորը ընկերական վերցրին բահերը և սկսեցին լցնել հողը ջրհորը: Ավանակը միանգամից հասկացավ ամեն ինչ և սկսեց գոռալ, բայց մարդիկ ուշադրություն չդարձրին նրա գոռոցին և սուս շարունակում էին հողը լցնել ջրհորը: Բայց շատ շուտով ավանակը լուռ մնաց: Երբ տերը նայեց ջրհորի մեջ, նա տեսավ, որ մարդիկ երբ հողը լցնում էին ջրհորը ավանակի մեջքին, ավանակը գցում էր հողը գետնին: Քիչ ժամանակ անց ավանակը դուրս եկավ ջրհորից:
Մաքս Սինհա, «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր Ավագ դպրոց 10-3 դասարան 